Qəfildən qərara gəldim ki, mütləq həyatımda hər şeyi hissələrə ayırmalıyam. İndi bütün diqqətimi dairəsi üç nəfər üçün böyük, iki nəfər üçün həddindən artıq böyük olan masaya verməli, süfrənin ortasına qoyulmuş lobya supunu ləzzətlə yeməliyəm. Beynimdəki və çiynimdəki ağrıların, qəlbimdə hiss etdiyim boşluğun gözlə görünməyən bir həqiqət olduğunu və bunların heç birini dəyişdirmək kimi gücə malik olmadığımı kədərlə dərk etdikdən sonra onlara sərf edilən zamanın mənasız yerə küləyə sovurulduğu qərarına gəldim. Üstəlik özümə söz verdim ki, bugündən etibarən həyatımı ən mükəmməl şəkildə yaşamalıyam.