– Ботасы өлген боз інген,– деп күбірледі Естемес атын тебініп қозғала беріп. Ойынан енді ғана сергіп Оразымбетке бұрылды.– Көрмейсің бе, ботасы өлген ғой аруананың. Зары қандай ащы еді. Түйе деген жануар баласын адамнан артық жоқтайды.