Daniel Keyes Elcernon üçün çiçəklər

Nə böyük kədərlə bitirdim kitabı... Hər kəsə tövsiyyə edirəm. Oxuduqdan sonra, bəlkə də , çox şey haqda bir daha düşünəcəksiniz...
Kitab elə yazılıb ki, oxucunun Çarlinin düşündükləri haqda düşünməməsi , onun hisslərini hiss etməməsi sadəcə mümkünsüzdür.

-Niyə hamı insana çevrilməyə başladığımı üzümə vurur ? Mən həmişə, cərrahın bıçağı altına düşməmişdən qabaq da insan idim... Mən insanam... Sevməliyəm.

-Əvvəl məndən axmaqlıq və səfehliyə görə zəhlələri gedirdi , indi isə ağıl və biliyə görə nifrət edirlər. Allahım, bunlar məndən nə istəyir ?

-Xatirələr fotolar olsaydı nə yaxşı olardı. Onları cıra bilərdim.

-İnsani hisslərdən mərhum çılpaq biliklər bir qara qəpiyə dəyməz.

-Çarli beynimin pərdəsini aralamğımı istəmir, onun arxasında nə gizləndiyini bilmək istəmir. Yəni , o,Tanrını görməkdən qorxur ? Yoxsa heç nə görməyəcəyindən qorxur ?

Düzünü deyim,ilk öncə Elcornonun qız olduğunu düşünmüşdüm. Sonra siçovul olduğunu öyrəndim. Bu hissəsi güldürmüşdü məni. Amma oxuduqca çox təsirləndim. Doğurdan da keçmişini unutmaq,ailəndən uzaqda tək qalmaq çox kədərlidi.

Ela kitabdır kitabın üzün maraqsız hesab edib oxumaqdan imtina edenleredir sözüm. Bu kitabı oxusanız kitabda olan qehramanın yerinde hiss edeceksiniz özünüzü. Hele bir yeri var orasın demirem