Абай Құнанбайұлы

Адам – бір боқ көтерген боқтың қабы

Балалық өлді, білдің бе

Жүрегім менің қырық жамау

Жүректе қайрат болмаса

Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында

Пайда ойлама, ар ойла

Есіңде бар ма жас күнің